Bo Pan Leon zawsze Leon

Bo Pan  Leon

Zawsze Leon

Pan Leon Pokojski , Ojciec Mai, żony Edwarda Pogorzelskiego oraz Dziadek Emilki i Adasia - Rodziny zaprzyjaźnionej ze mną od wielu, wielu lat  -  od 1 Grudnia Anno Domini 2018 jest już po Tamtej Stronie Czasu.
Wiersz, napisany na 80 Rocznicę Urodzin na dzień 13 kwietnia br. - nie dotarł jednak do Jubilata.  Niech więc pozostanie serdecznym wspomnieniem teraz - na zawsze, stając się wierszem napisanym   na Ostatnią Rocznicę Urodzin.

Jubilacie

Jubilacie

To przywilej

Tak szczególny

Nawet gdy już

Nie to zdrowie

I Los trudny

Sprawdzający

Ale zawsze
Zawsze jesteś

Lew i sokół

Zawsze orzeł

W swoich sprawach
A i każdy już tak mówił

Bowiem u Leona zawsze

Każda sprawa

Zawsze jasna

A i w sporze

Nieugięty

I tak już

Od wszystkich lat

Bo wiadomo

Leon w Gdańsku

Zawsze swoją

Zawsze swoją

Rację ma
I ma zawsze 
Swoje ryby
I ma zawsze 
Swoją wędkę
Połów swój
A i swój 
Przyjazny wiatr

To ta Wola Nieugięta

Nawet w sprawach

Małych drobnych

A bo Leon

Zawsze Leon

Zawsze i przewidujący

I w prognozach

Zawsze dobry
Zawsze tak dobry
Aż nieomylny

Nawet wie

Gdzie grzyby rosną

I ile

Pod którym drzewem

Nawet widzi i  te

Na leśnej drodze

A jak szybko

Po nie biegnie

Nie zatrzymasz już

W tym biegu

Choć już

Osiemdziesiąt lat

Bo co jeszcze

Do zerwania

Leon zawsze

Zrywa sam

Może stąd

Zawsze to wszystko

Że Leon

Jak nigdy nikt

Tyle fachów

W dłoni trzyma

I jest w każdym fachu

Mistrz

Nie dogonisz

Nie dorównasz

Choćbyś nawet

Bardzo chciał

A tym bardziej

Gdy Ty tylko

Ten swój jeden

Zawód masz

Bo Pan  Leon

Zawsze Leon
I Pan Leon
Zawsze Pan

I choć co dzień

Tyle dróg

Zawsze ma tę

Drogę jedną

I co dzień

Tylko swój kurs

I przychodzą

I odchodzą

I lata Siedemdziesiąte

I lat równo

Osiemdziesiąt

A Rok Każdy

Jest na piątkę

I choć strzyka

I choć boli

U Leona

Zawsze to

Tyle jeszcze

Pragnie zrobić

Nawet i 
Na przekór sobie

Nawet i sobie

Na złość

Nie ma zmiłuj

Nie ma boli

I choć do setki
Dwadzieścia lat

To ma ciągle

Lat dwadzieścia

I uparcie przy tym trwa

Bo Pan  Leon

Zawsze Leon

I choć co dzień

Tyle dróg

Zawsze ma tę

Drogę swoją

Drogę jedną

I co dzień

Tylko swój kurs

To Rodzina

I Rodzeństwo

I Dziecięcy swój dorobek

Na Łąkowej

Druga swoja chatka

To ta przystań

To ten azyl

Gdzie Leona

Jakże często

Nie znajdują nawet

Nawet Wszystkie swoje lata

Gdzie przebywa

Zawsze 

W tym

Codziennym

Pośpiechu

Na przełaj

Na skróty

Mimochodem
Słowo komentarza

Pan Leon Pokojski, Tata Mai ,żony Edwarda Pogorzelskiego oraz Dziadek Emilki i Adasia - jest już po Tamtej Stronie Czasu, co stało się 1 grudnia 2018 roku, a Uroczystości Ostatniego Pożegnania przez Rodzinę i Grono Przyjaciół oraz Znajomych odbyły się 6 grudnia b.r. w Kościele Parafialnym p.w.Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul.Łąkowej  34 A  na Dolnym Mieście w Gdańsku, a następnie na Cmentarzu Łostowice.

Odnotowuję ten smutny fakt , albowiem jakże Godzien jest tego zapisanego zapamiętania - Ku Serdecznej Pamięci. Zawsze skromny, serdeczny, uczynny i tymi zaletami   osiągnął  szczyty doskonałości jako Niezawodna Złota Rączka. Rok temu jeszcze śmigał po lesie i zbierał grzyby, a wcześniej uczestniczył w pracach remontowych kościoła swojej parafii, a gdy starczyło czasu - wyrywał się na działkę albo na ryby....Rok , a wydarzyło się tak strasznie dużo.Wiersz powstał na 80 - Rocznicę Urodzin, a trafia do Czcigodnych Czytelników bloga : Quo Vadis Domine -  jako Laudatio Ku Pamięci Pana Leona . 
Uczestniczył też w naszych gdańskich spotkaniach 
Polskiego Związku -Katolicko-Społecznego.

Ilustracje 
Archiwum Internetowe
Stanisław J. Zieliński
Tekst
Stanisław Józef Zieliński 

13.04.2018 R