I Twój Mirunia

Odszedł Tak Daleko

Laudatio
Ku Serdecznej Pamięci
Mirosława Franciszka Godlewskiego
Który Odszedł do Pana
w Dniu 4 Stycznia 
Anno Domini 2017
A Najbliższym 
Krystynie 
Uli i Kindze 
Oraz Potomstwu
Obecnym także
 Na FC
Wyrazy Współczucia 
Pokrzepienia i Nadziei

I Twój Mirunia 
Odszedł tak Daleko

Że Dalej

Niż Pole Widzenia

Twoich Oczu

Lecz nie dalej jednak niż

Pole Widzenia Twojego Serca

Odszedł tuż po

Przełamaniu się Opłatkiem

Tuż Po Pasterce

Która ze śpiewaniem Kolęd

Była w Domu

Odszedł po Pierwszym

I Drugim Dniu

Świąt Bożego Narodzenia

I zaraz po Sylwestrze

I Po Pierwszym

I Drugim

I Trzecim Dniu

Nowego Roku

Anno Domini 2017

Który według życzeń

Ze wszystkich stron

Także i ode mnie

Miał być Powrotem 
Do zdrowia

Miał być 

Rokiem Szczęśliwym

A stał się już 
Na Samym Progu

Rokiem Odejścia Twojego Mirunia

Na Tamtą Stronę Czasu

I nic już nie będzie

Tak jak było

I Twój Mirunia

Nie jest już

Taki sam

I Ty Krystynko
Jego Połowo Świata
I Ty Córuś Ulo
I Ty Córuś Kingo
I Wy Następni Następnych
Tylko co Wchodzący
Każdy do swojego Losu
Wnukowie

Każde z Was
Jakże wiele ma w sobie
Z Nestora Mirosława

Choć  Mirunia

Zostawił przy Tobie Krystynko
I przy Was

I Swoje Dłonie

I Swoje Wszystkie Myśli

I Swoje Serce

Ale mimo to

Musiał już Odejść

Gdzie czekali na Niego

Ci Wszyscy Najbliżsi

Którzy przed Nim

Wcześniej Odeszli

Czekali już tyle lat

Na to Świąteczne

Jakże wyczekiwane

Spotkanie

Którzy już zapewne wielokrotnie

Mówili samemu Bogu

Czekamy i czekamy

Na Niego

Już tyle tyle lat

I teraz 
Ty po Tej

On po Tamtej Stronie

I te Dwa Serca

Tak bardzo

Przez tyle dni

Sprawdzone tu 
Na Ziemi

Znów jakże mocno

Połączą te 
Dwa Światy

Bardziej niż Kiedykolwiek

I już tak

Będą obok siebie

Ale jakże dalej

Stanowiły jedno

I choć szanse

Były jeszcze spore

By tego uniknąć

By to przesunąć

O rok o dwa

A może nawet 

I o dłużej

To Jednak Dokonało Się To

Co Jednak Nieuniknione

Bezwzględne

Niezawodne

Boże

I lekarz 
Nie zachował się

Jak trzeba

I zawiódł 
Szpital miejscowy 
Szpital w Łomży

I choć wyniki

Nie były najgorsze

To jednak stało się

Co jeszcze jeszcze i jeszcze

Mogło przecież  nie stać się

Człowiek nigdy 

Nie godzi się

Na Takie Rozstanie

Choć tak często 

Mówi sobie

Że to jest przecież

Twoja Wola Boże

Ale jakże często

By mogła się Dokonać

Owa Boża Wola

Bóg jest Zmuszony

Albo podstępnie Wziąć

Albo 
Z całą mocą

Po prostu Wyrwać

Wyrwać

Czemu zawsze Towarzyszy

Nam ziemski płacz

I ból

I żal
I ten sprzeciw

Że znowu nie w porę
I znowu za wcześnie

Zanim 

Nie Ukoi Tego Wszystkiego

Zbawienny Czas

Niezawodny

Boży Lekarz

A mimo to

W żaden ziemski

Ani ludzki sposób

Te Boże decyzje

I tak nie są do zrozumienia

Może uda się

Na to wszystko odpowiedzieć

Dopiero u kresu

Swojego Losu

Gdy będzie dane

Inaczej na to wszystko spojrzeć

I inaczej nasze

Wszystkie sprawy zobaczyć

Może dopiero wtedy

Będzie możliwe Zrozumieć

Że jednak i tym razem

Miał bezwzględną rację

Nasz Wszechpotężny

Miłosierny Bóg

Który jest

I Stwórcą

I Zbawcą

I Królem

I Panem

I Twój Mirunia

Odszedł Tak Daleko

Że dalej niż

Pole Widzenia

Twoich Oczu

Lecz nie dalej jednak Niż

Pole Widzenia

Twojego Serca

Że tylko

Mimo Wszystko

Wypada dopowiedzieć

To Sakramentalne Słowo

Amen

ILustracje
Z Rodzinnego Albumu
Krystyny Godlewskiej
Archiwum 
Internetowe
Stanisław J. Zieliński
Tekst

Stanisław J. Zieliński

11.01.2017