Nadal li tylko miga Twój Cień

Mimo Twojego Odejścia

Nasz Kaziutku

W Świątyni Św. Brygidy

Nadal

Li tylko
Miga  Twój Cień
Jak zawsze
Jak ongiś

I patrzę

I patrzę
Z niedowierzaniem
Zatrzymuje się
Czas

Bo gdzie nie spojrzeć

Całymi latami
Jakże wiernie
Jakże gorliwie 

Trwasz

Trwasz
I Trwasz

I jakże

Tu Tobą żyje
Wyczyszczony 

Do połysku

Zaułek każdy

Tu przecież na Wielkanoc
Wznosiłeś 

 

Co roku

Grób Pański
I zawsze cóż to był
Za Osobliwy Grób
Zawsze 

Wpisywał się

W bieżące czasy

Co długo potem

Komentował Lud
A też

I wpisywał się

Tym Szczególnym Przesłaniem
Przesłaniem Wielkanocnym
I tym Tradycyjnym

Historycznym

I tym bieżącym
Niemal we wszystkie serca
A tych opornych
I do dziś jeszcze
Targa sumieniem

Co roku

Na Boże Narodzenie
Nad całym Betlejem
Rozciągałeś
To Święte Błękitne Niebo
A na błękicie
Rozmieszczałeś gwiazdy
Z najbardziej rozświetloną
Z najbardziej jasną
Gwiazdą Betlejemską
Że na Pasterce
I przez całe Święta
Bożego Narodzenia
To także coroczne kolejne dzieło
Bo było to prawdziwe dzieło
Jakże podziwiał każdy

I Ksiądz Prałat nawet

Nie musiał mówić
Bo jedno co mówił
To był ten zew
Nic Kaziutkowi
Nie muszę mówić
Bo Mój Kaziutek
I tak wszystko wie
Niejednokrotnie nawet

Lepiej ode mnie

Ale jednak zawsze przyszedł
Przyszedł
Chociaż i tak
Wszystko dobrze znał

I było tak przecież
Z roku na rok
Starczało słowo
Czasem li tylko gest
Li tylko żart

A gdy był trudny

Niebezpieczny czas
Gdy były czołgi

I szpalery ZOMO

Kaziutek zawsze
Zawsze gorliwie
Przy Prałacie trwał
Że zawsze było
To pewne wsparcie
I Ksiądz Prałat nigdzie 

I nigdy

W tym trudnym czasie

I nie szedł sam

I nie był sam

I wszędzie
Przy Nim było

To dodatkowe

I ta pewna Serdeczna dłoń
I to uważne
I rozważne

I oko i ucho

I był Kaziutek
Ten stary szczwany lis
Bo swoje ścieżki
Jakże dobrze znał
Z każdym zadaniem
Szedł pewniej niż w dym
A właściwie to frunął
I wszędzie
Ale to wszędzie
Zdążał na czas

Że Ksiądz Prałat tylko

Mówił spokojnie
Czasem mimo woli
Podszedł do okna
Kaziutek poszedł
I zaraz będzie
I niecierpliwić się

Nie ma co

I zawsze o to
Spokojna głowa

I tak było zawsze
I nawet wtedy
Gdy remont trwał
I Świątynię nawiedzał
Ksiądz Prymas Stefan Wyszyński
I był podziwiał
Ów Boży Dom
Że finał remontu
Już taki bliski

I gdy Pielgrzymował

Przez Pomorze
Przez Trójmiasto
A więc i przez Gdańsk
Największy z Polaków
Święty Ojciec Święty
Jan Paweł II

I tak tutaj wpisan
Jest ów Kaziutek
Że aż huczy wiatr
I w dłonie klaszcze
Bo ciągle tyle braw
Choć na to Ostatnie Pożegnanie
Do Ciebie
Gorliwy Wiarusie

Świętej Patronki Brygidy
Przyszło tak niewielu
I nawet Ksiądz Proboszcz
Ludwik Kowalski

Następca Księdza Prałata

Henryka Jankowskiego

Z dystansem 

Odniósł się

Do prośby 

Twojej Córki

I tego udziału
Kategorycznie odmówił
Jakby nie dowierzając
Że Ty jednak naprawdę

Na zawsze

Odchodzisz
Ale jednak każdy dzień
Każdy tydzień miesiąc rok
Swoją gorliwą misją
Misją służbą
Jakże mocno
Jesteś tutaj wpisan

Po wszystek czas

Że słychać Słowa
I widać Cień
Przez całe lata
Wprost z brzegu w brzeg
Aż po Westerplatte
Po Rozewie
Po Hel
Po Jasną Górę
Po Watykan
Bo każdy przecież
Jako ów Cień Prałata
Ciebie znał

Bo tu była Twoja

Świątynia i dom

I Arka

I Barka
I Kotwica
Tu każdy temat
Chwytałeś w lot
Pierwszy szedł
Ksiądz Prałat
Henryk Jankowski
A za Księdzem Prałatem
Zaraz szedłeś zaraz Ty
Zawsze ale to zawsze
Wiedzący o wszystkim

I huczy dziś

Przy Świątyni
Pod wezwaniem Świętej Brygidy
Chłodny zimowy Styczniowy wiatr
Że tak już będziesz
Szedł przez wszystek czas
Wprost z wieku w wiek
Pierwszy Ksiądz Prałat
Henryk Jankowski

A za Księdzem Prałatem

Henrykiem Jankowskim
Zaraz Ty
I nawet gdy już
Śniegu nie będzie
To będziesz już szedł
Równo ślad w ślad
I Jego Blask
I Jego Cień

I gdy Bóg pozwoli

To gdzieś koło piątku
Choć raz w miesiącu
A może nawet

Dwa razy

A może nawet

Trzy

Chociaż na chwilę

Zatrzymasz się w Malborku

Chociażby po to
By zapytać co słychać
Chociażby po to
By zapalić papierosa
By po prostu
Choć chwilę
By móc tam być

I ten swój

Malborski Czas
Choć na moment
Na chwilę a może i dwie
Zatrzymać choć w oku
W tej li tylko swojej
Krainie Czarów
U Swojej Wymarzonej
Pięknej Alicji
Bo to ta jedna
Ze wszystkich przyjaźni
Najtrwalsza przyjaźń
Licząca już sobie
Równo trzydzieści lat

Ale i tę Łzę

Spływającą po policzku
Z godnością

W dłoni zatrzymasz

Tę Łzę
Sumienie Kryształ
I cały sam
Zatrzymując się
Serdeczną Pamięcią
I przy Swojej Żonie
I przy swoich Dzieciach
Przy jednej z ulic
W Gdańsku Wrzeszczu

Gdzie także

Jakże często
Byłeś też obecny

Ilustracje

Archiwum Internetowe

Grzegorz Kabziński

Stanisław J. Zieliński

Tekst

Stanisław J. Zieliński

31.01.2017 R

Urna ze szczątkami Legendarnego Kamerdynera ks. Prałata Henryka Jankowskiego, Proboszcza Świątyni p.w. Św. Brygidy w Gdańsku spoczęła na Cmentarzu Łostowickim
 w dniu 25 stycznia 2017 roku, a w Ostatniej Drodze... uczestniczyła Rodzina i Grono Przyjaciół, w tym także  Zbigniew Aleksander  Toczek, przewodniczący Polskiego Związku Katolicko-Społecznego w Województwie Pomorskim z  Grzegorzem Kabzińskim reprezentującym Forum Internetowe pzks.wolne-media,gdansk. Słowem Bożym opatrzył  Ks. kanonik Grzegorz Kreft z Parafii p.w. Chrystusa Króla...