I tylko spojrzy w okno Pośród czterech ścian I jakże dobrze już wszystko wie

I tylko spojrzy 

W okno

Pośród czterech ścian

I jakże dobrze

Już wszystko wie

Kiedy na ziemię

Spadnie kropla deszczu

A kiedy od gorąca

Ruszy przed próg domu

Sumiasty cień

Jakże mocno wtopiony

I w Cienie

I w Blaski Życia

Czcigodnego Nestora

Witolda Jagielskiego

Albowiem 

Na liczniku Losu

10 Czerwca A.D. 2018

Wybije równo

90 Lat

Do Pierwszej Setki

Jest więc już tak blisko

Ale na szczęście

Jest ta Druga Setka

W tym zaradnym zanadrzu

Jak w piwnicznym skarbcu

Kolejna iście domowa

Nalewka

A jest w tej piwniczce

Cała jakże 

Historyczna Galeria

A łyk każdej

A łyk każdej

Ileż dodaje zdrowia

I ileż hartuje lat

Więc Sto Lat

Więc Sto Lat

Więc Sto Lat

Czcigodny Nestorze Jubilacie

I dla Naszej Najjaśniejszej

Niepodległej

Która w tym roku Święci

Swoje Wolne Niepodległe

Sto Lat

Po ponad stuletniej

A dokładnie po 123 latach

Perfidnej niewoli

I to zadanej

Przez najbliższych sąsiadów

Którzy tyle razy

Z jej mocy chroniących

Przed wrogami

Korzystali nie raz

I nie sposób podliczyć

Te wszystkie talenty

Które Tobie

Czcigodny Witoldzie

Na tę wyprawę Życia

Na tę wyprawę Twojego Losu

Darował Miłosierny Bóg

Z góry wiedząc

Przez jakie szlaki Golgoty

Będziesz przechodził

I to razem ze swoimi

Rodzicami

Od Białowieży

Gdzie Ojciec był

Ważnym Leśniczym

I Całą Puszczę Białowieską

W swojej duszy miał

A Tobie jako chłopcu

Jakże mocno te Wszystkie drzewa

Szumiały szumiały i szumiały

Przez po wszystkie lata zsyłki

Jakiej doznało jakże wielu

Aż po Syberię

I po Kazachski Step

Gdzie każdy zesłaniec

Był pozbawiony 

Tego wszystkiego

Co jeszcze miał

I zawsze głodny

I goły

I bosy

I na przyszłość

Żadnych widoków

Tylko ta jedna Ogromna  gehenna

Znikąd donikąd

Ale wiedział

Wiedział i tam

Jaką jakiej rybie

Kiedy dać przynętę

I tak przez miesiące

 

I tak przez lata

Czyż można dziwić się

Skąd w Tobie dzisiaj

Tyle pokory

Gdy przez lat tyle

Była i jest to

Twoja zasadnicza

I święta zasada

I potrafisz mówić

I do kwiatów

I do krzewów

I do drzew

Z których każde

Jakże dobrze wie

Że jesteś ten człowiek

Który zawsze twardo

Stąpa po swoim gruncie

A i pływa

A i lata

Każdy wie

Że jesteś ten człowiek

Który i rolnik

I ogrodnik

I sadownik

I stolarz

I mechanik

I żeglarz

I lotnik

I ile jeszcze

Można by wymieniać

I jednocześnie

Taki sam mieszkaniec

Jakich tu

Przy ulicy Skarpowej

W Gdańsku Siedlcach

Jakże wielu

Więc taki sam

I nie taki sam

Bo jakże mocno

Jakże mocno

Zakotwiczony wśród

Tych zaradnych

Z najbardziej Zaradnych

Bo i cały warsztat 

Zrobi sam

I meble zrobi sam

I sam postawi Ogrodzenie

I furtce nada

Li tylko swoje

Własne zamknięcie

Które li tylko 

Sam najlepiej zna

I sam do kuchni

Wykona meble

Że niejeden stolarz

Z certyfikatem

Jak to wszystko trzyma

Ażeby posiąść

Tę tajemnicę

Potrzebowałby

Co najmniej jednego dnia

Albo i więcej

I co powie

To wszystko Znajduje Posłuch

I droga którą Idzie

I ogród

I sad

I nawet jacht na jeziorze

Gdy po temu

I chęci

I czas

Posłusznie Stawia żagle

I choćby cisza Była ogromna

To przyjdzie 

I wiatr

I do rejsu

Napina je mocno

Jak zawsze

Jak zawsze

Od tylu tylu tylu Lat

I jeśli niebo 

Nad głową

To tylko to Bezchmurne

Pełne błękitu

I jasne

A poza tym wszystko

Jest takie proste

I takie normalne

I choć lat dziewięćdziesiąt

To li tylko

Osiemnaście plus

Bo to wszystko 

I tak normalne

W tym naszym

Dwudziestym Pierwszym Wieku

I gdy spojrzy w okno

Spośród

Czterech ścian

To już wszystko wie

Jak udanie zacząć

Swój kolejny dzień

I co z nim począć

Ilustracje

Archiwum Internetowe

Anna Feć

Stanisław J. Zieliński

Tekst

Stanisław J. Zieliński

17.05.2018