Quo Vadis Domine: Mieć w sobie ten wigor i ten azymut

Mieć w sobie

Ten wigor

I ten azymut

Czcigodnemu Solenizantowi Zbigniewowi Toczkowi -
W Dniu Imienin, które według wszystkich kalendarzy - przypadają na dzień 17 marca - w Serdecznej Dedykacji, z równie serdecznymi życzeniami , by zechciał zawsze zdrowym być, by zechciał każdy dzień przeżywać szczęśliwie ze swoim Szczęściem , a gdy obróci się

w którąkolwiek stronę , by dostrzegł zawsze, że wszędzie ma swoich niezawodnych przyjaciół, z których każdy gotów do udokumentowania swojej przyjaźni w sposób bezgraniczny
i bezdyskusyjny!!!

W tym każdym dniu

Gdy co dzień

Nowych pilnych Wyzwań

Jakże szeroka

Wzburzona

Rzeka

By zawsze zdążyć

Na każde spotkanie

Na tej trasie już niemal

Codziennej

Gdańsk i Warszawa

A jeszcze Kraków
I Katowice

A jeszcze Szczecin
I jeszcze Przemyśl

Być w tej przestrzeni

Która jest jednak

Tą rozległą przestrzenią

Lecz która jednak

Nie ciągnie się Żółwiem

W tylu długich Kilometrach

Lecieć

Na skrzydłach nadziei

Nadziei i wiatru

Który niech zawsze będzie

Tylko w plecy

Mieć zawsze farta

I niezłomnego ducha

Że droga będzie zawsze

Tylko prosta

I jakby tylko

Czekająca na Ciebie

Do samego celu

Bezpieczna i pusta

Choćby nawet

Najdłuższa

A którą jednak

Zawsze pokonasz

Przed czasem

Ale to przecież jest

Także i Twój sekret

Aby przed czasem

Zawsze wszędzie

Zdążać

Że aż pytają

Jak On to robi

Pytają w Gdańsku

W Katowicach

Krakowie i w Pile

Jeśli tak spieszy się

Zawsze wszędzie

I codziennie

To to pytanie

Jakże zasadne

Kiedy naprawdę

I czy naprawdę

Jeszcze tak bardzo

Normalnie żyjesz

I jakich trzeba

Patronów mieć mocnych

By tak wspierali

I nie zawiedli

Ile mieć trzeba

W swoim ogrodzie

Motylków i Kwiatów

I tej Niezawodnej

Czułej Dłoni

Ogrodniczki

I Pani Domu

Niezawodnej Wandy
Szczodrej i w serce

I we wszystkie

Annały harmonii
Że mimo spraw tylu

I wyzwań tylu

Całe to Życie

Jakże normalnie

Wszystkimi swoimi

Drogami

Biegnie

A przecież tak jest

I zawsze

I wszędzie
I zawsze jest
Tą właściwą drogą
I nie myli się
I nie spóźnia się
Nigdy

I to ten przykład

Jakże dla wielu

Głowa do góry

I przed siebie wprost

Z każdym wyzwaniem

Jak do Poloneza

Radośnie z uśmiechem

Pod rękę

I nic nie uronić z tego

Co podaje Bóg

Bóg Miłosierny

Niezawodny

Wszechmocny

Jednakże Zapraszający nas

Do swojego Programu

By w tym

Swoim programie

Nigdy nie był sam

Albowiem wtedy

Jakże bardzo

Jest osamotniony

I jakże smutny

Zatem Zbigniewie

Na tej drodze

Wyzwań aż tylu

Jak trwałeś dotychczas

Tak dalej gorliwie

Oram et laboram

I pro publico bono

Tak dalej codziennie

Ofiarnie

Serdecznie

Z tą li tylko dla siebie

Szczególną i pasją

I misją

Trwaj

I Trwaj

A kto dźwiga więcej

Ten także bogatszy jest

W swoje lata

I w swoje zdrowie

O czym jakże często

Zaświadczył

I dalej zaświadcza

Także wobec Ciebie

Sam Bóg

także z jakimże uporem

Dźwigający to całe

Ogromne dzieło

Które ogniś

Sam stworzył

I to li tylko w siedem dni

Ów cały świat

Drogi
Planety
Gwiazdy

Galaktyki

Widnokręgi

I horyzonty

A wszystko z pasji

I pasji miłości

Ku nam

I w nas

I jesteś jakże
Pięknym przykładem

Przykładem Odpowiedzią

Na to wszystko
Że warto
By było tak
I tylko tak
Choć przecież Zawsze
Może być inaczej

Jakkolwiek
I jakoś tak
Siłą rozpędu
I jakoś przypadkiem
Tobie jednak
Na ową przypadkowość
Jakże bardzo szkoda
Każdej chwili
Szkoda czasu
Szkoda dnia

Bo byłaby to
Zbyt wielka luka
W Twojej harmonii
W której tak bardzo
Po uszy już trwasz