Jest taki Świat...
Krystynie Godlewskiej
Czcigodnej Jubilatce
W Dniu Urodzin
W Dniu 14.01. A.D. 2016
...
Jest taki Świat...
...
Gdzie każdy Rok Mijający
To Pokój Przestrzenny
W którym tyle Mebli Wspomnień
A każdy Mebel
Nie do zastąpienia
Przez jakikolwiek inny
Choćby najlepszy
Najbardziej modny
Najbardziej nowoczesny
Najbardziej wybrany
Najbardziej wypatrzony
Jest taki Świat
Gdzie każdy Kwiatek
Pamięta o Tobie
Spogląda w Niebo
I na Ciebie czeka
Patrzy na łąkę
I patrzy na drogę
Która przez łąkę
Samotnie
Już od wczesnego świtu
Jakże bardzo i ku Tobie
Jakże serdecznie
Niezawodnie
Biegnie
Wpatrzona tym jednym
Jedynym pytaniem
Co u Ciebie
Bo znowu jakże trochę
Znów tutaj nie byłaś
Jest taki Świat
Gdzie Każde Drzewo
Pamięta o Tobie
Szafarko Wszystkich
Radosnych Chwil Wspomnień
Zapatrzone w każdy wianek
Na Twojej głowie
Które czasami
Godzinami wiłaś
Zawsze osiągając ten kunszt
Że każdy był stokroć piękniejszy
Niż cokolwiek innego
Z najbardziej
Światowego Salonu Mody
Bo jesteś tutaj
Kniahini i Księżna
A nieco wcześniej
Księżniczka i Królewna
Że każdy kamień
Każdy kamyczek
Jakże był rad
Że mógł dotknąć
Twoich stóp
Bo on przecież nigdy nie mógł
Ruszyć się z miejsca
Jakże bardzo przypominając Tobie
Tego
jakże Bardzo Drogiego Kogoś
Kto także zawsze
Nie mógł ruszyć się z miejsca
Bo zawsze codziennie był
Tak bardzo zapracowany
Że mógł uszczknąć trochę czasu
Dopiero wtedy
Gdy przyszła
Niedziela
Gdy dzwony w kościele
W Dąbrowie Wielkiej
Tak mocno
Tak dostojnie
Tak uroczyście
Na wszystkie wioski
Na wszystkie lasy
I na wszystkie pola
Stanowczo zabiły
Oznajmiając
Bezwzględny Czas
Czas Mszy i Czas Święta
I nagle zapełniały się wszystkie
drogi
Lud Wierny Bogu
Lud Wdzięczny Bogu
Niósł do Domu Boga
Daninę Obecności
Iście do Apelu
Daninę Modlitwy
Daninę
Serca
Ale i Kamień
Tu symbolem Trwania
Mówi jakże z dumą
Jakież to jest proste
Ty Szafarko Chwil
Szafarko Swoich Lat
Tak dziś obecna
Prawie w całym świecie
A ja jestem ciągle
W tym samym miejscu
Na swoim miejscu
Nie tracę czasu na pociąg
Na autobus
Na samolot
Choć tak szybko jeździ
Choć tak szybko lata
Stokroć szybciej
Niż tutaj wszystkie
Nadal jakże Twoje
Ptaki i Motyle
Ale codziennie
Nic tylko rosnę
Rosnę
I rosnę
Że dawno już przerosłem miedzę
Przez lata trudny do przekroczenia
Mój trudny Rubikon
I już jakże dawno
Wychodzę na drogę
Na tę Twoją Drogę
Zawsze tak samo
Biegnącą
Ku Tobie
Aby Ciebie zawsze
Serdecznie powitać
Jest taki Świat
Świat Sumienia i Serca
Który zawsze w Tobie
I chociaż płynie
I chociaż biegnie
I chociaż przecież
Rośnie razem z Tobą rośnie i ro śnie
To jednak nie zmienia się
Nie zmienia się
Nigdy
Przenigdy
Bo jest tutaj
Tobą
I li tylko Tobą
Jakże to jest wszystko
I poza Tobą
Nigdy nikomu
W tym Cudownym Świecie
Nie odstąpi
Twojego miejsca
Które tu zawsze
Jest Li Tylko
Li tylko
Twoje
Od zarania
Od wieków
Od Samego Wschodu
Słońca
Twojego Serca
Zapatrzona w Swoim Oknie
Sięgającym po granice Nieba
Przez którego ogromne połacie
Pędzi tak szybko
Aż wszystko drga drży i kołacze
Pędzi Ktoś
Ktoś Strasznie dla Ciebie Ważny
Pędzi na Swoim Rumaku
I rozpoznajesz
Że ten Piękny Rumak
To przecież Dereska
A przy niej biegnie
I radośnie szczeka
Niezawodny Filon
Próbujący w tym wyścigu
Ku Tobie
Zająć
Pierwsze Miejsce
Ale Ten Ktoś
Jakże Ważny dla Ciebie
Pędzi Ku Tobie
Pędzi całą
Potęgą Swojego
Ogromnego Serca
Zapatrzona w Swoim Oknie
Może jednak dostrzegasz
I Tych Przechodniów
Którzy jakże zdyscyplinowanie
Przechodzą
Po Pasach
Na Drugą Stronę Ulicy
I nagle jakże zdumiona
Chwytasz się za głowę
Bo Ci Przechodnie
To są Twoje Lata
Jakże Piękne i Dostojne
Jednakże Idące w jedną stronę
Mimo sprzeciwu i wołania
Idą bezpowrotnie
Jest taki Świat
W którym każdy
Rok Miniony
To Pokój Przestrzenny
W którym tyle Mebli
A każdy Mebel
Nie do zastąpienia
Przez jakikolwiek inny
Jednak coraz dalej
Od Tej Daty Przyjścia
Na ten Świat
14 Stycznia
Anno Domini
1958
Stanisław J. Zieliński
3.01.2016
Czcigodnemu Solenizantowi
I z Wielkim Sercem
Za Wielkie Szczęście
Cór
Bo nie pod przymusem
Dwa Swoje Serca oddać mus
