Oda do Skowronka

 

Oda do Skowronka

 Moim Skowronkom

W serdecznej dedykacji

Skowronek nie patrzy na to

Czy już jest audytorium

I czy już ktokolwiek

Uważnie

Najlepiej z zapartym tchem

Czy już  go ktoś słucha

Tylko na Progu Dnia

Zawsze o swojej godzinie

Zaczyna swój koncert

Koncert Na Progu Dnia

Koncert Na progu Nieba

 

Jednakże ilu

Nie odrywa oczu

Jednakże ilu

Nadstawia uszu

Rad że znów 

Może słuchać

Koncertu Skowronka

Zawsze taki sam

Koncert Dostojny

Majestatyczny

I zawsze inny

I zawsze tako samo piękny

Koncert Nadzieja

Koncert Pragnienie

Koncert Wiara

Koncert Misja

Koncert Majowy

Koncert Maryjny

Ludziom ku pokrzepieniu

I na chwałę Nieba

 

Kruszynko Świata

Jakże jesteś znana

Każdy wspomina  Ciebie

Z rozrzewnieniem

Próbując mimo woli i dyskretnie

Twój głos zatrzymać

We wszystkich swoich skarbcach

Tak niewidoczna

Aż niesłyszalna

A jednak słychać

A jednak widać

A jednak jesteś

 

Niech więc ten koncert

Codziennie trwa radośnie

W iskierce oka

Niechaj tę radość

Radość Twojego Życia

Niech w Tobie umacnia

Już od samego 

Wczesnego poranka

Niech ten  Twój Żywot

Będzie tą Odą

Odą do Skowronka który

Nie czeka na swe audytorium

Na tym pułapie

Poranka i Nieba

To audytorium

I każdy z nas

Niech zawsze czeka

Czeka na Skwronka

 

A koncert tym bardziej

Dostojny jest

Im ów Wirtuoz

Jest bliżej Słońca

Jest bliżej Nieba

Jest bliżej Boga

 

I iluż wytęża wzrok

Natęża słuch

By lepiej zobaczyć

By lepiej usłyszeć

 

A Skowronek

I tym razem

Daje swój koncert

Na samym Progu

Twojego Serca

Możliwie możliwie

Jak najbliżej Ciebie 

 

I w Tej Przestrzeni Czasu

Jakże Blisko Ciebie Jest

I niech tak będzie

Zawsze

Zawsze bo

Bez tego Koncertu

Będzie przecież

Straszna Pustka

 

Ilustracje

Archiwum Internetowe

Stanisław Józef Zieliński

Tekst

Stanisław Józef  Zieliński

16.05.2022