Jest taki Świat...

Jest taki Świat...

 Krystynie  Godlewskiej
Czcigodnej Jubilatce
W Dniu  Urodzin
W Dniu 14.01. A.D. 2016  
...

Jest taki Świat...
...

Gdzie każdy Rok Mijający

To Pokój Przestrzenny

W którym tyle Mebli Wspomnień

A każdy Mebel

Nie do zastąpienia

Przez jakikolwiek inny

Choćby najlepszy

Najbardziej modny

Najbardziej nowoczesny

Najbardziej wybrany

Najbardziej wypatrzony

Jest taki Świat

Gdzie każdy Kwiatek

Pamięta o Tobie

Spogląda w Niebo

I na Ciebie czeka

Patrzy na łąkę

I patrzy na drogę

Która przez łąkę

Samotnie

Już od wczesnego świtu

Jakże bardzo i ku Tobie

Jakże serdecznie

Niezawodnie

Biegnie

Wpatrzona tym jednym

Jedynym pytaniem

Co u Ciebie

Bo znowu jakże trochę

Znów tutaj nie byłaś

Jest taki Świat

Gdzie Każde Drzewo

Pamięta o Tobie

Szafarko Wszystkich

Radosnych Chwil Wspomnień

Zapatrzone w każdy wianek

Na Twojej głowie

Które czasami

Godzinami wiłaś

Zawsze osiągając ten kunszt

Że każdy był stokroć piękniejszy

Niż cokolwiek innego

Z najbardziej

Światowego Salonu Mody

Bo jesteś tutaj

Kniahini i Księżna

A nieco wcześniej

Księżniczka i Królewna

Że każdy kamień

Każdy kamyczek

Jakże był rad

Że mógł dotknąć

Twoich stóp

Bo on przecież nigdy nie mógł

Ruszyć się z miejsca

Jakże bardzo przypominając Tobie
Tego jakże Bardzo Drogiego Kogoś

Kto także zawsze

Nie mógł ruszyć się z miejsca

Bo zawsze codziennie był

Tak bardzo zapracowany

Że mógł uszczknąć trochę czasu

Dopiero wtedy

Gdy przyszła

Niedziela

Gdy dzwony w kościele

W Dąbrowie Wielkiej

Tak mocno

Tak dostojnie

Tak uroczyście

Na wszystkie wioski
Na wszystkie lasy
I na wszystkie pola

Stanowczo zabiły

Oznajmiając

Bezwzględny Czas

Czas Mszy i Czas Święta

I nagle zapełniały się wszystkie drogi

Lud Wierny Bogu

Lud Wdzięczny Bogu

Niósł do Domu Boga

Daninę Obecności

Iście do Apelu

Daninę Modlitwy

Daninę

Serca

Ale i Kamień

Tu symbolem Trwania

Mówi jakże z dumą

Jakież to jest proste

Ty Szafarko Chwil

Szafarko Swoich Lat

Tak dziś obecna

Prawie w całym świecie

A ja jestem ciągle

W tym samym miejscu

Na swoim miejscu

Nie tracę czasu na pociąg

Na autobus

Na samolot

Choć tak szybko jeździ

Choć tak szybko lata

Stokroć szybciej

Niż tutaj wszystkie

Nadal jakże Twoje

Ptaki i Motyle

Ale codziennie

Nic tylko rosnę

Rosnę

I rosnę

Że dawno już przerosłem miedzę

Przez lata trudny do przekroczenia

Mój trudny Rubikon

I już jakże dawno

Wychodzę na drogę

Na tę Twoją Drogę

Zawsze tak samo

Biegnącą

Ku Tobie
Aby Ciebie zawsze
Serdecznie powitać 

Jest taki Świat

Świat Sumienia i Serca

Który zawsze w Tobie
I chociaż płynie
I chociaż  biegnie
I chociaż przecież
Rośnie razem z Tobą rośnie i ro śnie
To jednak nie zmienia się
Nie zmienia się
Nigdy
Przenigdy

Bo jest  tutaj
Tobą
I li tylko Tobą
Jakże to jest wszystko

I poza Tobą

Nigdy nikomu

W tym Cudownym Świecie

Nie odstąpi

Twojego miejsca

Które tu zawsze

Jest Li Tylko

Li tylko
Twoje

Od zarania
Od wieków
Od Samego Wschodu
Słońca
Twojego Serca

Zapatrzona w Swoim Oknie

Sięgającym po granice Nieba

Przez którego ogromne połacie

Pędzi tak szybko

Aż wszystko drga drży i kołacze

Pędzi Ktoś
Ktoś Strasznie dla Ciebie Ważny
Pędzi  na Swoim Rumaku

I rozpoznajesz

Że ten Piękny Rumak

To przecież Dereska

A przy niej biegnie

I radośnie szczeka

Niezawodny Filon

Próbujący w tym wyścigu

Ku Tobie

Zająć

Pierwsze Miejsce

Ale Ten Ktoś
Jakże Ważny dla Ciebie
Pędzi Ku Tobie
Pędzi całą
Potęgą Swojego
Ogromnego Serca 

Zapatrzona w Swoim Oknie

Może jednak dostrzegasz

I Tych Przechodniów

Którzy jakże zdyscyplinowanie

Przechodzą

Po Pasach

Na Drugą Stronę Ulicy

I nagle jakże zdumiona

Chwytasz się za głowę

Bo Ci Przechodnie

To są Twoje Lata

Jakże Piękne i Dostojne

Jednakże Idące w jedną stronę

Mimo sprzeciwu i wołania

Idą bezpowrotnie

 

Jest taki Świat

W którym każdy

Rok Miniony

To Pokój Przestrzenny

W którym tyle Mebli

A każdy Mebel

Nie do zastąpienia

Przez jakikolwiek inny

Jednak coraz dalej

Od Tej Daty Przyjścia

Na ten Świat

14 Stycznia

Anno Domini 

1958

Stanisław J. Zieliński

3.01.2016