To Ty stroniłeś od Świata Świat od Ciebie nie stronił

To Ty stroniłeś

Od Świata

Świat od Ciebie

Nie stronił
Nigdy
Przenigdy

A ten Świat

Cały Ogromny

Jedyny raz

Lecz jakże dobrze

Stworzony

Zawsze ku Tobie

Biegnie

Jak tu zabrać się

Za to wszystko

Za co trzeba zabrać się

Lata narosły

Że nie ruszy tego sztorm

Nie ruszy halny

Lecz trzeba jednak

Na to wszystko

I mocy i siły

Żeby to wszystko

Chciał objąć czas

W jakieś przystępne

Normy

Reguły

Ramy

I to objąć tak

By ów każdy swój dzień

Jakoś poukładać

By zechciał być

Tym bardzo udanym dniem

Nie przeciskający się

Tak mimochodem

Między palcami

Bez tej ucieczki

Na przełaj

Na szagę

Na skróty

Nie przypadkowy

Ale ten pełny

Wypełniony po brzegi

Do końca ustalony

Do końca Zaplanowany

Ani chytry

Ani przebiegły

Ale serdeczny

Życzliwy

Szczodry

Pełen pozdrowienia

Niech będzie

Jezus Chrystus

Pochwalony

Na każdy Rozpoczynający się

Dzień Dobry

Taki stateczny

Harmonijny

Jakże normalny

Bez żadnych przykrych

Zaskakujących sytuacji

I tak patrzę na te swoje

Wszystkie lata

Na te moje wszystkie czasy

Na te moje kierunki i kursy

I rejsy

I na te moje decyzje

Ważne pilne niepojęte

Dziś z tej 
Perspektywy czasu

Czy rzeczywiście

Zawsze takie ważne

Takie trafne

Niezastąpione

I czy zawsze 
Tak naprawdę

Tak zawsze a zawsze

Niezbędne

I gdy tak patrzę

Na ten kierunek

Tej mojej trasy

Tej mojej życiowej trasy

To klękam z szacunku

Przed Tobą Boże

Bo zawsze wszędzie

Znów masz tyle racji

I pamiętam

Jakże ile razy

Patrzyłeś milcząco

Jakby sam sobie

Zadając to pytanie

A to że błądzisz

To już widać przecież

Widac od lat tylu

Ale dokąd

Ale dokąd pójdziesz

Ty Owieczko błędna

Zawsze tak zarozumiała

Taka silna

Tak bardzo pewna siebie

Mocna

Czy dopiero zatrzymasz się wtedy

Kiedy dostrzeżesz

Że kończy się droga

Ta droga codziennie

Biegnąca po ziemi

Czy dopiero wtedy

Spostrzeżesz to wszystko

Dopiero wtedy obudzisz się

Ockniesz

I dopiero wtedy chociaż

Spojrzysz w moją stronę

I dopiero wtedy dostrzeżesz

Te jakże zawsze wyciągnięte

Ku Tobie

Moje Dłonie

Z tym żalem ogromnym

Do samego siebie

Że czynisz to w ostateczności

Tak strasznie późno

Lecz jest i to szczęście

Które Ciebie broni

I ma u Stwórcy zawsze

To szczególne

I jakże honorowe miejsce

Żyjesz pełnią życia

Tak zawsze i wszędzie

I jakże zawsze

Jakże zawsze

Li tylko w swoim świecie

Że nie pamiętasz już

O tym świecie całym ogromnym

Który codziennie

Ku Tobie

Zawsze tak samo

Biegnie

I trudno żeby nie biegł

I żeby tylko na Ciebie czekał

To Ty stroniłeś

Od Świata

Świat od Ciebie

Nie stronił 

Nigdy
Przenigdy 
 

Ilustracje
Archiwum Internetowe 
Irena Zdrojewska
Stanisław J.Zieliński

 

Tekst
Stanisław J. Zieliński

16.02.2018 R