Mowa Cmentarza

Mowa Cmentarza

Idziesz przez Cmentarz

Alejką normalną

Normalnie

Stąpasz po ziemi

Twardo po ziemi

Nie zawsze może

To dostrzegając

Że już jakże jesteś

Na tej samej alejce

Lecz w pozaziemskiej

Przestrzeni

I mówisz dzisiaj

I mówisz nawet

Która godzina

A obok Ciebie

Przecież wieki całe

A ów dzień dzisiejszy

To wobec tych wieków

Nawet nie kropla Czasu

Nawet nie chwila

I Twoi Najbliżsi

Są przy tej Alei

I każdy czeka

Na Swoich

Lecz Wszyscy jednak

Z Tamtej Strony Czasu

Wszystkich dostrzegasz

Oczami Duszy

Lecz ziemskim wzrokiem

Nie widzisz

I trudno nawet

Trzeć okulary

Żeby czyściutkie

Mieć szkiełka

I tak nie dojrzysz

Co dojrzeć możesz

Li tylko

Oczami serca

Przeto nie pytaj

Co za tym Przejściem

Zaraz za Bramą Cmentarza

Biegną alejki

Stoi kaplica

I dla każdego

Jest taka chwila

I jakże chwila

Szczególna

Że także przejdzie

Alejką dalej

Dalej niż dalej

W Stronę

Wiecznego Świata

Biada tym jednak

Którzy nie wierzą

Bo będzie im

Bardzo przykro

Nie wierzyć

Słowom Jezusa Chrystusa

To równoznaczne

Nie wierzyć

W Miłość

Która jest przecież

Ogniem Wieczystym

I Płonie Wiecznie

W Sanktuarium Serca

I jesteś czasem

Taka bezradna

Ze zniczem

Do zapalenia

Tu przecież wszystkie

Znicze już płoną

Bo takim zniczem

Są nasze serca

I tam gdzie więcej

Naszej Modlitwy

To płomień znicza

Tym większy

Tym lepiej widać

Z Tamtej Strony Czasu

Idący ku nam

Prosto ku nam

Ów jakże liczny

Jakże nam Drogi

Niebieski Orszak

Naszych Najbliższych

Mówisz Wspomnienia

Co pamiętają

Mówisz

Ale czy zawsze

Muszą być słowa

Gdy szczerze mówisz

Całym swym sercem

Płyta z granitu

Odbija wiernie

Rozkołysane płomyki

Jak dużo mówią

Jak dużo wiedzą

Jakże dokładnie

O wszystkim

Dokładnie pamiętają

Tyle godzin

Tyle dni tygodni

Miesięcy i lat

Zatrzymane tak nagle

W jednej chwili

Gdy z Tego Świata

Do Tamtego Świata

Nadszedł ów 

Ostateczny Czas

Czas Tej szczególnej

Jedynej Chwili która

Ciągle trwa

Dopokąd trwasz Ty

Trwają Najbliżsi

A teraz przyklęknij 

I posłuchaj

Dziś z Tamtej Strony Czasu

Wieje ku Tobie

Twój Wieczny Wiatr

Morze Pokoleń

Morze Pielgrzymów  

Morze Płomyków 

Morze Kochanych

I Kochających Serc

Z głębi wieków

I tysięcy lat

 Ilustracje 

Archiwum Internetowe.

Foto m. in.  Nekropolii Orląt Lwowskich 

 i na Wileńskiej Rossie .

Stanisław Józef Zieliński

Tekst ( z niewielką korektą w dniu 1.11.2022)
Stanisław Józef Zieliński

1.11.2016 R