A moje Lato 
Także 
I w tym Roku
Z Latem
Nie odchodzi

 

 Jest przecież co roku

Zawsze takie samo

I zawsze jakże inne

Przy Maryjnym Sanktuarium

W Twojej Miejscowości
W Oborach

Także i w tym roku

 Także nie odchodzi

I dalej na mojej Rozległej Łące

I Mój Rodzinny Krąg

I Mój Dziecinny Krąg

I Matko Boża Szkaplerzna

Matko Boża Bolesna
W tym Moim Miejscu
W tym Szczególnym Miejscu
W Miejscowości Obory

Jakże zawsze 
Pełne Łaski

Jakże zawsze
Pełne Troski

Twoje Święte Dłonie

Pełne Troski
Także o Nasz 
Cały Świat
A więc też 
I o Mnie

Że tylko modlę się

I w ciszy modlitwy

Wołam do Ciebie

O Świecie Mój

O Świecie Mój

Ty tym pełnym

Latem Moim

Ty zawsze

We mnie

Trwaj

Odleciały bociany

I wszystkie  kwiatki
Na mojej łące

Każdy odpoczywa

Po swoim

Pięć Minut

Ale jakże są dumne te

Co w wianku na głowie

I jakże rade z tego

Dostojeństwa

Z tego zaszczytu

Bo przecież razem

Z Latem

Nie przeminą

Wraz ze mną tworzą

Tego Lata jakże

Tę moją szczególną

Jakże bogatą historię
I zawsze jakże Dziewczęcą
Na mojej głowie
Koronę

A jakże pamiętam

Matko Boża Szkaplerzna

Matko Boża Bolesna

Jakże pamiętam

Gdy jako Dziewczynka

Na Boże Ciało

Sypałam Tobie

Na Chwałę i Cześć

Płatki z kwiatuszków

Z mojej łąki wprost

Pod Czcigodne Święte

Stopy Twoje

Aż po Świątynię

Po wszystkie Figury Święte

Także te w Dębie

I w Lipie wyrzeźbione

Które Tobie na chwałę

Ofiarował mój Brat

Sypałam z koszyczka

Na całej Twojej

Pielgrzymkowej Drodze

Aż Do Świątyni wprost

Aż Do Domu wprost

 

A Moje Lato 
Także i w tym roku

Wraz z Latem

Nie odchodzi

Bo przecież w Moim Lecie

Wciąż jakże pełna lata

I w tym roku

Trwam

Tu nad Polami

Wisi Moje Słońce

Cudowne

Ogromne

Dorodne

Buchające gorącem bardziej

Niż z pieca tylko co

Wydobyty bochen

Widoczne wszędzie

Wprawdzie świeci
Dla wszystkich

Ale jest jednak

Nigdy niepodzielne

I jest też

Jakże bardzo

Jakże bardzo

I Moje

Jedno Jedyne

Najdroższe

I nigdy przez nikogo

Niezastąpione

 
 I jakże wiem że wobec

Potęgi Blasku Mojego Słońca

To ja jestem

Ta Biedronka

Na mojej łące

Na mojej drodze

Która  czasami
Zawiła i prosta

Ale i ta prostota

I ta zawiłość

I ta cała droga

Codziennie inna

I zawsze ta sama

Jakże zawsze

Moja

I tylko

Moja

Że moje myśli

I moje serce

Że moja stopa

I moja dłoń

I może jeszcze

Czasami coś więcej

Ale o tym cicho

I cicho sza

Bo ktoś wnet usłyszy

I rozpowie wszędzie

Natychmiast i w lot

Ale czymże byłby

I Ten Mój Świat

Bez tych tajemnic

I bez dyskretnie

Strzeżonej dyskrecji

To są te skarby

Te moje sekrety

Każdego mojego dnia

I z każdym rokiem

Mam ich coraz więcej

 

 

I choć moje lata

Przemijają mi Szybciej

Każdego lata

Niż modne

Zwiewne

Także i te 














Światowe

Strojne barwne sukienki

To Moje Lato

To Moje Lato

Jest jednak

Nieprzemijające

Albowiem również i w tym roku

Jakże mocno we mnie

Trwa trwa i trwa

Po moje każde

 


Codzienne słońce

I po mój wszystek

Na tym świecie

 Czas

A Moje Lato

Także i w tym roku

Wraz z latem

Nie odchodzi

Bo przecież

W Moim Lecie

Wciąż jakże 

Pełna Lata

I w  Pełni Lata

Mojego Lata

 
 
I w tym roku

W Moim Lecie

Jakże Mocno 

Mocno

Trwam

Ilustracje

Irena Zdrojewska

Archiwum Internetowe

Stanisław J. Zieliński 

Tekst

Stanisław J. Zieliński

6.09.2017 R