By choć na chwilę sięgnąć marzeń swych

By móc choć na chwilę

Sięgnąć marzeń swych...

...

I móc otworzyć

To Swoje Okno

I jak najdalej

Ponad Ziemię się wzbić

I wysokością

By wreszcie móc

Dorównać

Obłokom

Dosyć krążenia

Ponad głową mi

Dumnie i pysznie

Wreszcie jest szansa

Ze wszystkich szans

Ja Was Obłoczki

Prześcignę

Bo takie skrzydła

Wspaniałe mam

Że tylko lecieć

I mam przy sobie

Przyjazny Wiatr

Przyjazny mi

Całym sercem

Och gdyby było

Wiadomym mi

Gdzie Jesteś

I w którym Niebie

Byłabym zaraz

Od razu

Jeszcze dziś

Na Twoim Niedzielnym

Niebiańskim Obiedzie

Lecz tylko Przestrzeń

Ogromna dal

I w dole gdzieś daleko

Ziemia

I ile dni trzeba

I ile lat

I w tym Ogromie

I Ty i Ja

To przecież nawet

Nawet nie Iskierka
Ale jeżeli Rozstanie już
Ile lat trzeba
By móc znów się spotkać
Lecz to Twój 
Boże
Sekret Największy
I tego nie wie
Nie wie nikt i nikt
Bo cały Sekret
Wszechmogący Boże

Od tylu wieków
Jest tylko 
U Ciebie

Lecz Ty i Ja

Ta Kropla Życia jest

Oba Paciorki

W Różańcu Pokoleń

I choć do Siebie

Już zawezwał Cię Pan

To Nikt i Nic

Nie zajmie

Twojego

Miejsca

Ale podziwiam Ciebie

Boże Mój

Boże Ogromny Na cały Ogrom Nieba

Stworzyłeś Życie

I Stworzyłeś Sen

Który jakże cudowną

Terapią

Człowieka

Och gdyby było

Wiadomym mi

Gdzie Jesteś

I w Którym Niebie

Byłabym zaraz

Od razu

I to jeszcze dziś

Na Twoim Niedzielnym

Niebiańskim Obiedzie

Stanisław J. Zieliński

15.05.2016